Zimno, zimno, zimno…

Ale to nic. Dzień wcześniej ……. Za oknem śnieg i mróz, patrzę bez celu w monitor komputera. Nagle odzywa się Rafał na skype: „ Żyjesz?” – pyta Rafał, więc odpowiadam „Żyję, ale co to za życie”. Po chwili wspólnej rozmowy dochodzimy do wniosku, że zima zimą, ale latać trzeba… Od pewnego czasu „chodzi”, a raczej „ lata” za mną model RWD, który leży sobie na strychu. Model nie byle jaki, bo jest to mój pierwszy model który zbudowałem dwa lata temu z depronu.  Nie umiałem latać, więc czekał na strychu aż do dnia, w którym wzbije się w powietrze.

Następny dzień przywitał mnie pięknym słońcem. Wyż rosyjski daje o sobie znać. Słońce na niebie, a do tego baaardzo niska temperatura. Od samego rana uzbrajam mojego „pierworodnego”.

Po godzinie 15.00 spotykamy się na Górze Szybowcowej. Meldunek zgłaszają Rafał, Piotrek z dziećmi oraz moja osoba również z rodziną. Na wyposażeniu naszego zgromadzenia mamy, trzy pary sanek, model Rwd-5, Spad XIII, Fox oraz termos z gorącą herbatą. Rafał długo nie dał się prosić i już po chwili jego model wzbił się w powietrze. Piotrek natomiast  długo szukał sobie miejsca, by mógł w spokoju polatać. Mimo, że słonko nam świeciło, to mróz i wiatr dawał coraz bardziej znać o sobie. Tego dnia na Górze Szybowcowej był spory ruch na ziemi, jaki i w powietrzu. Na nasze nieszczęście po całym południowym zboczu jeździli snowbordziarze z przyczepionymi latawcami. „Snowkiting” tak  nazywa się ten sport.

Przyszedł czas na mojego RWD. Po dłuższej walce z ustawieniami modelu w końcu Rafałowi udało się nim wzbić w powietrze. Bardzo chciałem polecieć, ale po walce z serwami w tym mrozie ledwo, co palcami ruszałem. Miło było, chociaż popatrzeć jak lata mój pierwszy model.

Wiem jedno, trzeba doskonalić swoje umiejętności, tego dnia zapadła decyzja o budowie modelu do akrobacji 3D. Ale o budowie i lotach napiszę innym razem.

Marcin

[galleryview id=62]